Home | Wegwijzer | Verhalen
Redding door Nedlloyd Freetown
Jan DB Vos had de twijfelachtige eer de eerste Nedlloyder te zijn op een RIL-schip -tezamen met de 2e stuurman….en vertelt over een reddingsactie van de Nedlloyd Freetown op 12 november 1979.
We hadden wat mensen opgepikt, onderweg. Ikzelf heb daar niet zoveel van meegekregen: ik liep wacht in de MK, en had het in m'n eentje erg druk met bijnemen van extra hulpmotoren,
bijnemen 'stroom aan dek en kranen', overgaan op MDO, temperaturen regelen, uitlaatgassenketels afzetten en hulpketel bij, en oh ja: de telegraaf beantwoorden en de motor te bedienen.
Niemand anders was bereikbaar voor hulp of assistentie......
Dus heb je dan héél erg snel héél veel zweet op je voorhoofie....
Maar goed....we hadden ze safe & sound, en daar ging het om !
Hierbij de bedoelde krantenknipsels vanuit mijn latere woonomgeving, en vanuit NL
Ook de Nederlandse krant meldt de reddingsactie met overigens een fout gespelde scheepsnaam.
Op het Kombuispraat Forum wordt hier nog over gesproken.
K. Brouwer weet te melden:
Tjonge Jdbvos...toch wel heel toevallig. Jullie gaven die mensen af aan een motorbootje welke ze aan land bracht.
Wij lagen daar met de Ana Isabel te lossen en dat motorbootje werd gebruikt om de geladen sloepen naar de pier ( Cascade genaamd) te trekken om gelost te worden.
Staat mij bij dat die man de directeur van Int. Paint New Zealand was en toen we later eens samen in Auckland lagen was er op zijn kosten bij jullie een grote party aan de gang.....
Toen we maanden later weer eens samen in Auckland lagen was er weer zo'n party aan de gang.Toen wij naar het hoe en waarom vroegen bleek
dat die directeur de vorige party zo goed bevallen was dat hij het nog maar eens dunnetjes over deed.
Hoorde dat ze met hun 16 mtr lange jacht tegen het jong waren gevaren dat het op een krijsen zette.
Pa walvis witheet en deelde een flinke mep uit. Die directeur voelde nattigheid en is gelijk met z'n familie het vlot ingedoken. Maar goed ook want even later kreeg dat jacht zo'n opsodemieter dat
HET GEHEEL UIT HET WATER KWAM! Kort daarop is het jacht gezonken.
Jan DB Vos antwoord hierop:
Klopt helemaal Brouwer !
Alleen ik heb nix van die feestjes gemerkt of gezien.....
Typisch een Bobo-feestje: degenen die 'het' geflikt hadden, waren allang afgemonsterd....
Nou ja, voor de man was het een geste....hoe moest hij ook anders z'n dank tonen....
Die dochter was als-ik-me-goed-herinner de eerste vrouwelijke helicopterpiloot van de NZ luchtmacht of zoiets...was iig ook een Bobo !
Het "officiele verhaal" van het geheel wijkt ook een beetje af van de werkelijkheid: dat vliegtuig riep ons maar op om haast te maken om nog een 100 mijl af te leggen,
en ze vlogen laag over om de richting aan te geven, terwijl wij stillagen om de mensen op te pikken, en daarna hun bootje en een dinghy uit het water te vissen...
Is allemaal meegegeven aan dat bootje van je...
Behalve een zeer trotse verloofde en "in-law's" ("proud of ya, honey !"), nooit meer iets gehoord. Maar de knipsels wél bewaard....vond ze niet zo lang geleden in een oud mapje terug....
En jouw versie van het walvisgebeuren klopt ! Pa en ma walvis hielden er pas mee op toen de seinspiegel in het water viel en glinsterend de diepte in ging.
De hele familie Walvis ging daar achteraan, en kwamen niet terug.
Maar de dinghy was gesloopt, en het bootje was ook niet veel meer.....
Niet wij, maar die seinspiegel heeft hen gered....
Wij hebben ze alleen maar opgepikt en afgezet. Op zich ook wel bijzonder, hoor... Als je op zo'n schip staat is zo'n bootje echt een héél klein vlekje op de oceaan....
je kijkt er letterlijk zó overheen voor je er erg in hebt.
Maar....zoals het verhaal al gaat: ik heb nix gezien; was véél te druk bezig. En een paar dagen later afgemonsterd in HongKong.
Nog wél even met ze gesproken, na de wacht....
Heel erg onder de indruk, en volkomen ontheemd in de door de bemanning verstrekte kleding, en in die vreemde omgeving....