Menu balkjes

Home | Wegwijzer | Vaartijd

---

Houtman

Roep letters	PEUC
Werf	C. van de Giessen & Zonen, Krimpen a/d IJssel
Bouwnummer	771
Afmetingen L x B x H	109.70 x 16.18 x 7.92 4.116b, 2.230n, 4.751d
Passagiers	12
Motor	2 tew 6 cil B&W - P. Smit 620 x 1150
Vermogen	3.200 rpk
Snelheid	14 knots
te water gelaten	10 juli 1954
Geschiedenis	1954: Gebouwd voor KPM 1967: over naar KJCPL 1972: Maldive Unity, Male 1984: Dynasty Male, Male 1984: Gesloopt te Gadani Beach India

van 21-02-72 tot 28-04-72 heb ik als 5e wtk gevaren met de Houtman op de GESAS (Gulf / East and South Africa)
Dat werd destijds als straf lijntje beschouwd omdat je niet in Singapore kwam en alleen maar Arabieren zag. Toch een interessant vaargebied tussen Durban (SA) en Basra, Abbadan en Khoramshar aan de Sjat-El-Arab in Iran/Irak. Tussen in werden o.a. de havens Dar Es Salaam, Tanga, Mombassa, Abu Dhabi, Muscat en Kuwait aangedaan.

 

Een flink aantal foto's op deze pagina zijn beschikbaar gesteld door Simon Hoven (destijds 2e stuurman op de Houtman)

Kapitein	L.J. Eyken
1e stuurman	R. Dasia (Rob)
2e stuurman	S.A. Hoven (Simon)
3e stuurman	H.J.W. Speelmeier
Radio Officier	F. Dekker (Frits)
Hoofd Wtk	A.C. Hulst (Arie)
2e Wtk	W.A.G. Verhulst (Winnie)
3e Wtk	P. Huizing (Paul)
4e Wtk	E.H. Claasen (Egbert)
5e Wtk	P.J. Vink R.J. Bersma (Robert)
Stewardess	C. Huizing (Carla)

   

Als ik van Amsterdam naar Dar-es-Salaam vlieg komen we langs de Kilimanyaro, die toen nog een eeuwige sneeuw top had. Een onverwacht gezicht midden in Afrika.
De Houtman ligt aan de kade van Dar Es Salaam op mij te wachten. Nou ook op lading denk ik.

       

De linkse foto is Kapitein L.J. Eyken en in het midden 2e stuurman Simon Hoven die veel foto's beschikbaar stelde. Daarna de voor die tijd zeer moderne boulevard van Dar Es Salaam. Rechts Hourman op de rede van Tanga.

 

In elke haven is wel iets leuks te koop en dus ben ik druk aan het onderhandelen om de laagste prijs te krijgen. Die is trouwens meestal toch nog veel te hoog.

     

Omdat je niet naar Singapore ging moest er een alternatief worden gevonden om elektronica te kopen. Koeweit was op deze lijn het goedkoopst en dus werden er uitgebreid inkopen gedaan. Dit was onder het mom van "Wie niet lat, die heeft wat". Het favoriete merk was hier Akai maar het kostte wel wat moeite om alles veilig aan boord te krijgen. Vele handen maken dan licht werk.

   

Op de brug wordt vast een koers geplot door de smalle Straat Hormouz, de smalle doorgang naar de Perzische Golf. En een zonnetje wordt even geschoten op de middag.

       

Alle nodige kaarten liggen klaar in de kaartenkamer.
Op de brug heerst rust terwijl de rotsen voorbij schuiven. Stuurman Robert Dasia kijkt of alles goed gaat. De eerste rotspunt van de doorgang is voorbij.

 

Voor de wtk's is er rust, geen paniek! Egbert Claassen rust uit in zijn hut

 

Het heiligdom van de Sparks ziet er ook voor een wtk indrukwekkend uit. Veel metertjes en knoppen!

   

Onderweg wordt er door de bemanning nog wel eens gevist. Chief Stewart Tang Tung ving deze 350 pond zware Garupa bij Port Reiz, Mombassa. Een andere foto van Egbert Claassen heeft de allerlaatste RIL Post (pagina 32) gehaald. In de begeleidende tekst is overigens links en rechts verwisseld. Ergens onderweg is op advies van 2e stuurman Simon Hoven een uitgeholde boomstam aangeschaft, waarvan de heren denken dat ze die vaarklaar krijgen. Hij wordt mooi in de tjet gezet en waterdicht gebreeuwd. Maar er mee varen is een heel ander verhaal, dat vergt zoveel evenwicht kunsten dat we het niet direct voor elkaar krijgen en vaak een nat pak oplopen. De HWTK Arie Hulst en Simon hebben er ook een hard hoofd in.
Het geval krijgt wel een naam: Malaika.  Dat betekend "Liefje" in het Swahili en duidt op een prachtig lied dat we in Mombassa  op een avond op de kade hoorde spelen tijdens een biertje aan dek. Later heb ik het weer gehoord maar dan gezongen door Boney M. Kippenvel zal ik je vertellen!

     

Zware lading lossen in de PG gebeurde met de eigen zware spier. Het is best een uitdaging omdat het schip behoorlijk overhelt voor dat de kist veilig op de kade staat.
Rechts de ingang van het zeer gesloten Muscat, dat vroeger een zeeroversnest was. Dat kun je je anno 2015 niet meer voorstellen.
Echt leuk stappen gebeurde in Mombassa waar ook het prachtige Nyali Beach Hotel was met strand-bar en zwembad.

   

Houtman ziet er Pico Bello uit in een nieuwe jas verf

       

De Bantoe bemanning zet nog even de puntjes op de I door de naam van het schip er mooi op te zetten.

 

Het water is zo helder dat de schroef duidelijk zichtbaar is en er zwemmen vissen omheen.

       

Simon heeft vanaf een hoog standpunt prachtige overzicht foto's gemaakt van de Houtman waar de volledige Teak dekken goed zichtbaar zijn. Een wtk staat op het bovendek de verrichtingen van Simon te observeren. Op de plek waar vroeger de achterste sloepen hingen zijn zonnetenten aangebracht met daaronder de dek stoelen van de officieren. Direkt achter de brugvleugel hangt de motor sloep.
Een vergelijkbare foto rechts op een ander moment genomen laat zien dat de zonnetent geen standaard voorziening was.

   

Alle ruimen liggen open om lading te ontvangen

       

In Al Jubayl ligt de Houtman naast een flinke tanker (de Seraphine) en dan valt pas op hoe klein ze eigenlijk is.
Volle vaten (Olie??) worden met eigen laadgerei aan boord gebracht. De vaten worden aangevoerd op moderne Engelse oplegger/trekker combinaties.
Hier kunnen we zo van het potdeksel op de kade stappen. De tanker Seraphine vertrekt en de Nederlandse Karachi komt er voor in de plaats. Ook dan blijft de Houtman klein!

     

De Houtman doet af en toe niet alleen als vrachtschip dienst maar ook als veetransport schip. Hier hebben we een flinke hoeveelheid koeien aan dek. Maar hooi hebben ze genoeg te eten.

   

Links een overzicht van de Messroom
Een heerlijk Tiger biertje aan de bar. Je vraagt je af waar ze dat aan boord kregen, want in Singapore kwam het schip nooit.
Links zit Paul Huizing met rechts zijn vrouw Carla. In het midden Speelmeier en ik zit aan het einde.

   

Een doorgezaagde olie drum, een beetje blazen en de barbecue is klaar. Winnie Verhulst laat de haarföhn lekker zijn best doen en maakt en beste vonken regen. Dat moet je op een tanker niet doen lijkt me. Karbonade, worstjes, steak en saté. Smullen maar.

   

In april 1972 komen we in Durban aan en word ik overgeplaatst naar de Straat Mozambique.
Simon Hoven en Winnie Verhulst gaan hier met verlof, maar besluiten samen aansluitend een paar weken door Afrika te trekken. Je kon in die tijd als je met verlof ging een open ticket krijgen , als je maar richting Nederland vloog.

---

Ga verder