Home | Wegwijzer | Verhalen

Avontuur op de Straat Lagos

 
Straat Lagos

Met de Straat Lagos gingen we Paranapine latten laden voor de bekende en toen in zwang zijnde schrootjes plafonds etc. Ik denk dat we wel 2 weken in San Fransisco do Sul gelegen hebben. Als we niet de wacht hadden dan waren we in het dorpje in die tijd. Of op een strandje op loop afstand. Even de dorst lessen en hapje braziliaans eten na flink zweten op de Hotlo en hulpmotoren. Jonge dames bewonderen die rond de fontijn op het plein flaneerden en een hubby probeerden te vangen. Terwijl ouders of chaperones ze onopvallend in de gaten hielden. Er waren veel dorpelingen die Duits verstonden dus dat maakte converseren wat makkelijker.

 
Markt bezoekje in Receive

Na een avondje stappen weer terug naar de Lagos. Onderweg en op de kade lagen grote plassen, die veel kwakende kikkers en padden bevatten. Iemand van de maten had op een avond een pad gevonden en hem in de hut van 5e wtk (of LL) die lag te slapen gezet. s'Morgens was het een heibel van jewelste in de dienstgang. Harmsen gilde om hulp, want zo'n grote kikker had hij nog nooit gezien en durfde hem niet op te pakken. Ondertussen had ik mijn camera gereed en maakte deze foto:

 
Giftige pad

De pad was zo groot als een kolenschop achtige hand. Ondertussen waren enkele Afrikaanse stewards (bantu's) komen kijken en bleven uit de buurt van het beest. "Waarom zijn jullie bang van die pad" vroegen we. Nou, zei er een; "Als die pad spuugt krijg je het meestal in je ogen en ben je een tijdje blind" Toen heeft iemand van ons de stoute schoenen aangetrokken en het beest op een schop (dacht ik) geschoven en het overboord gezet. Mission accomplised. Harmsen heeft hierna altijd zijn deur opslot gedaan als hij sliep of de wal op ging.

Wat foto's van officieren aan boord van de Straat Lagos

         

Circus act van de Bantu bemanning

   
Verstaging schilderen

Een merkwaardige reis

Dat was een merkwaardige reis van 23 dagen. Van Melbourne groot-circelen naar Santos onder Amsterdam eiland langs en Kaapstad kon je zien met een verrekijker. Met schapen aan dek op de luikhoofden, geladen in Melbourne en dan door een zware storm in de Bight. Sommige schapen zijn verzopen samen met wat lammetjes. Ver in de zijdelijke oceaan had de ouwe Van de Wetering het idee een noodmanoeuvre te doen. Van vol vooruit naar vol achteruit. Ik heb het maar rustig aan gedaan. We wilden niet nog meer uitlaat kleppen wisselen dan de 2-3 die we al gedaan hadden.

Toen we op de rede van Lagos aankwamen dachten we naar binnen te gaan. Maar niks hoor. Even ’n week wachten. Wij na gedane arbeid s'avonds op schavotje; dan maar met groot verlangen en water in de mond door de verrekijker naar leuke poppetjes op de praja kijken. De favorite bar met restaurantje "Zum Seeblick" met een gezellig bandje van oude Duitsers zag je ook en dat werd, toen we langs de kant lagen, dan ook meteen door ons bestormd.

We hadden een bemanning van Bantu’s, wat binnen liggend de nodige problemen gaf voor de ouwe en ook de stuurman. s'Avonds waren die mannen, die terug kwamen met volle tank bier, niet meer instaat de gangway op te lopen. De enige oplossing was een cargo net met zo'n 10 man er in. Dieptank deksels moesten open gemaakt worden door de half bezopen bemanning. Was ook een hele bedoening. Alle bouten eruit en de winch erop om het deksel te lichten. Echter door slechte verlichting, waren op een hoek enkle bouten vergeten en het resultaat was een krom deksel. Daarna heeft de ouwe een drankverbod ingesteld voor de Bantu bemanning.

Van Santos naar San Francisco do sul en Receife en toen weer terug naar Kaapstad en Durban. De ouwe dacht zuinig te zijn door de domestic viezer stampvol te laden met steak. Maar doordat dit dusdanig de lucht circulatie verhinderde in samen werking met de warmte afgife van het vlees zelf, was het niet onder een goeie bewaar temperatuur te krijgen. Dan ook nog extra ontdooien van de verdamper erbij en na een week of zo moest het meeste als haaienvoer bestempeld worden.